Traditioneel zorgen vooral gascentrales ervoor dat de productie van elektriciteit elk moment gelijk is aan de vraag. Door de sterke groei van zonne- en windenergie krimpt echter de ruimte in de elektriciteitsmarkt om vraag en aanbod met traditionele centrales aan elkaar te knopen. Dat verlies aan flexibiliteit aan de productiezijde moet (deels) worden opgevangen door de vraag flexibeler te maken. Daarbij is ook een rol weggelegd voor kleine verbruikers, maar daarbij doen zich diverse problemen voor. Zo is het verbruik per huishouden per kwartier bijna verwaarloosbaar en bovendien heeft de leverancier geen zicht op wat er achter de voordeur gebeurt. De Europese Unie wil die problemen oplossen door per 1/1/2021 een nieuwe marktrol te introduceren: de aggregator. Deze rol van ‘bundelaar’ kan bijvoorbeeld worden vervuld door een fabrikant van wasmachines die de mogelijkheid inbouwt om het opwarmen van water tijdelijk te onderbreken als er tekorten aan elektriciteit dreigen of een fabrikant van omvormers die invoeding van zonnestroom onderbreekt als er overschotten dreigen te ontstaan. Door op afstand controle over het verbruik of de productie van tienduizenden apparaten te kunnen uitoefenen, kan wel een deuk in een pakje boter worden geslagen, is de gedachte hierachter. Dat houdt wel in dat zo’n aggregator in feite elektriciteit levert aan, of koopt van, de kleinverbruiker. In de Nederlandse wetgeving is die activiteit voorbehouden aan leveranciers met een vergunning. Dat roept de vraag op of aggregators ook over vergunningen moeten beschikken. Vergunningen kunnen echter als ongewenste barrière werken terwijl vergunningsvrije toegang tot misstanden kan leiden. Toezichthouder ACM onderzoekt daarom hoe de nieuwe rol het beste in de Nederlandse regelgeving kan worden ingepast.
ACM beëindigt de volumekorting voor de grootindustrie
Nauwelijks kostenefficiënte alternatieven voor CCS
Voor het eerst: bird curtailment
